Ekofizjografie, studia uwarunkowań itp.
Właściwe planowanie przestrzenne ma na celu zrównoważony rozwój kraju, regionu, powiatu, gminy czy miasta, z punktu widzenia logicznego użytkowania przestrzeni i środowiska oraz zapewnienia warunków rozwoju społecznego i gospodarczego. Racjonalne przekształcanie i zagospodarowywanie struktur przestrzennych musi więc uwzględniać wszystkie uwarunkowania: przyrodnicze, społeczne, gospodarcze i kulturowe obszaru będącego przedmiotem tego planu. Aby móc uwzględnić uwarunkowania przyrodnicze trzeba mieć pełną wiedzę na ich temat i rozumieć procesy mogące mieć wpływ na ich kształtowanie się w przyszłości. W tym może pomóc nasze doradztwo zarówno na poziomie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy czy też strategicznej oceny oddziaływania na środowisko uchwalanego studium czy planu.
Podstawowym opracowaniem diagnozującym stan środowiska przyrodniczego w ramach ww. dokumentów jest tzw. opracowanie ekofizjograficzne, w którego zakres wchodzi:
- rozpoznanie i charakterystyka stanu oraz funkcjonowania środowiska;
- diagnoza stanu funkcjonowania środowiska;
- określenie przyrodniczych predyspozycji do kształtowania struktury funkcjonalno-przestrzennej, polegające w szczególności na wskazaniu obszarów, które powinny pełnić przede wszystkim funkcje przyrodnicze;
- ocena przydatności środowiska, polegająca na określeniu możliwości rozwoju i ograniczeń dla różnych rodzajów użytkowania i form zagospodarowania obszaru.